Sint Chrysole buiten en binnen

Herinneren jullie je nog het logje (klik) van vorig jaar over de pas gerestaureerde Collegiale Sint Chrysole in Comines die we tijdens onze studiereis met de GVSALM (klik) bezochten? 

Toen was ze helaas niet open, we zijn er dus met vrienden achteraf nog eens teruggekeerd en het mag gezegd worden: het was beslist de moeite waard! Zowel Lefla als ik hebben onze klikvingers hard aan het werk gezet hihi. Mijn impressie kan je hier (klik) al bekijken, die van Leflamand toon ik in een volgend logje. Fijne nieuwe week allemaal!

Zondag: bij-tank-dag

Té laat...! Vééél te laaat...!

De Pruisische legerleiding was duidelijk niet voorbereid op de Britse tankovermacht nadien aangevuld door de Franse, en beschikte slechts over pantserauto's inferieur in de loopgravenoorlog...

De enige tanks aanvankelijk in gebruik door het Duitse leger waren vooral buitgemaakte Britse exemplaren, de zogenaamde "Beutetanks" die opgelapt werden in bezette constructiewerkplaatsen te Charleroi. Er werden zelfs Britse Mark-tanks nagebouwd en verbeterd (?) met o.a. Daimler motoren.  Als inhaalbeweging werd januari  1917 het prototype van de A7V in opdracht van de Pruisische "Abteilung 7 Verkehrswesen" ontwikkeld door ingenieur Joseph Vollmer in de "Daimler-Motoren-Betriebe" te Berlijn gedemonstreerd. Slechts een 20-tal van de 100 bestelde echte 'rijdende forten' van eigen makelij konden van Duitse zijde uiteindelijk ingezet in de lente van 1918. De lompe en loodzware A7V's  (30 ton! snelheid tussen 4 en 16 km/uur!) bleken algauw weinig efficiënt... 

De Duitse A7V tank "Wotan"sneuvelde als eerste... de enige originele nog bestaande is de "Mephisto" die door de Australiërs is buitgemaakt en nu in het "Australian War memorial" in Canbera als trofee staat opgesteld. 

Een legendarische confrontatie gebeurde op 24 april 1918 tijdens de eerste tank-tegen-tankslag ter wereld nabij het Franse Villers-Bretonneux : drie Britse Mark IV tegenover 3 Duitse A7V tanks... De meest 'tragische' confrontatie was deze tussen de Duitse A7V tank "Mephisto" (zowel Britse, Franse als Duitse tanks kregen toen een bijnaam) en een Britse Mark-IV tank, die uitdraaide op een fiasco voor de Duitsers: de tank reed zich eerst vast en kipte daarna gewoon omver in een bomkrater... 

De enige 'succesvolle' Duitse tank was de "Nixe" (de 'Meermin') - deze schakelde nabij Cachy van 3 Britse Mark-tanks er 2 uit, alvorens de bemanning onder hevig Brits machinevuur hun voertuig moesten verlaten en sneuvelden... 

De tank was dus naar de mening van de Duitsers zeker niet onoverwinnelijk en men sloeg de militaire gebruikswaarde ervan daarom niet zo hoog aan. Aan Duitse kant meende men dat de tank wel degelijk te bestrijden was, als men er maar in slaagde oprukkende tanks en vijandelijke infanterie van elkaar te scheiden. Daarna konden geïsoleerde tanks worden aangevallen die voor zware mitrailleurs zeer kwetsbaar bleken. Het gevolg was dat Duitsland geen haast zette achter de productie van tanks. Dit was één van de oorzaken van de Duitse nederlaag. De tot aan de overgave op 11 november aanslepende productie van de door het Duitse leger in 1918 ontwikkelde eigen lichte "Kampfwagen LK I" & "LK II" werd op het einde van de Eerste Wereldoorlog onmiddellijk stopgezet. 

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Hierboven het prototype van de lichte "Kampfwagen LK I" met machinegeweer in de draaibare toren en hieronder de lichte  "Kampfwagen LK II" geïnspireerd op de Franse Renault FT17

Jardin Mallet-Stevens

En hoe kunnen we het weekend nu beter beginnen dan met een wandeling in een merkwaardige en mooie tuin?

Deze tuin die aan de Avenue Winston Churchill, 59170 Croix, Frankrijk ligt heeft eigenlijk niets met de beroemde architect Mallet-Stevens (klik) te maken maar is wel de moeite waard om eens te bezoeken. Hij is recent aangelegde en moet dus nog tot volle begroeiing komen...
De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

GVSALM 2017 Ettelgem

Ettelgem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Oudenburg. Ettelgem ligt net ten zuidoosten van Oudenburg zelf. De dorpskern van Ettelgem is door lintbebouwing vergroeid met die van Oudenburg-centrum, met enkel nog de snelweg A18/E40 tussen beide.

Bezienswaardigheden

De oude romaanse Sint-Eligiuskerk ligt net buiten het dorpscentrum. De oorsprong van het kerkje gaat terug tot een houten kerkje uit het begin van de 11de eeuw. Sommige delen van de beuk en het koor gaan terug tot de 12de eeuw; het torentje dateert uit de 14de eeuw, de sacristie uit de 17de. Sinds 1911 doet het geen dienst meer als bidplaats. In 1986-88 werd het kerkje gerestaureerd.

Een nieuwe Sint-Eligiuskerk werd vanaf 1909 in het centrum zelf opgetrokken in neogotische stijl.

Ten oosten van de dorpskern, op de grens met Roksem en Zerkegem ligt het natuurgebied De Hoge Dijken, in de volksmond bekend als de Roksemput. Het natuurgebied ligt rond een grote waterput die ontstond in de jaren zeventig, toen het gebied gebruikt werd voor zandwinning voor de aanleg van de autosnelweg A18.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Verjaardagsfeestje Guido alias Leflamand

Laat ons de week, weliswaar een hele dag te laat, eens feestelijk beginnen en wel met de leuke verjaardagsparty die mijn zus en haar bende voor mijn Leflamand organiseerden.

Wie wil weten hoe het er aan toe ging moet hier klikken en nog eens bedankt voor alle lieve wensen (klik) die jullie hem stuurden! 

Zondag: bij-tank-dag

Ook dit was de Eerste Wereldoorlog...
Over de genocide die niet zichzelf mocht zijn...

De volkerenmoord op zowat anderhalf miljoen Armeniërs (én meer dan 750.000 Assyriërs & Arameërs. en 1,4 miljoen Grieken & Byzantijnen) tijdens de Eerste Wereldoorlog was een geplande en goed voorbereide operatie. Maar de oorzaken lagen diep en hadden te maken met de moeilijke positie van de christelijke minderheden in het Ottomaanse rijk en de opkomst van het nationalisme bij de volkeren op de Balkan en in Klein-Azië.

Drie gebeurtenissen zouden vanaf 1912 de aanloop naar de volkerenmoord vormen. Vooreerst waren er de Balkanoorlogen (1912-1913), waardoor het Ottomaanse Rijk het grootste deel van zijn bezittingen in Europa verloor aan de christelijke Balkanstaten. Deze catastrofe zorgde voor veel bitterheid bij de Turken en deed het ressentiment jegens de christelijke volkeren nog toenemen, te meer daar er in die verloren gebieden etnische zuiveringen plaatsvonden. Honderdduizenden Turken en andere moslims uit de Balkan vluchtten naar Klein-Azië. De Ottomaanse regering wilde hen bij voorkeur vestigen in die gebieden waar veel Armeniërs woonden - het huidige Oost-Turkije - wat de spanning nog deed toenemen. 

Vrijwel meteen na de Balkanoorlogen begonnen de grote mogendheden plannen te maken om de rest van het zwaar gehavende Ottomaanse Rijk - dat zich uitstrekte van Egypte (inbegrepen) tot de Balkan en  Griekenland (deels inbegrepen) onder hun invloed te brengen. De bescherming van de Armeniërs tegen verdere vervolgingen speelde daar een grote rol in. Begin 1914 werd een akkoord gesloten waarbij de provincies met een grote Armeense bevolking onder buitenlands toezicht werden geplaatst. Dit moest het begin vormen van de opdeling van het rijk onder de mogendheden.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog belette de uitvoering van dit plan. 

Maar de Turkse nationalisten beschouwden hierdoor de 'Armeense kwestie' als een dodelijke bedreiging voor hun land. Ten slotte was er de Turkse deelname aan de Grote Oorlog zelf vanaf november 1914 - waarbij het Ottomaanse Rijk de zijde van Duitsland koos... Daarbij werd in de eerste plaats strijd gevoerd met de Russen in de Kaukasus. De Russen probeerden de Armeniërs aan hun zijde te krijgen, wat de Ottomaanse regering maar al te goed besefte. Daardoor werden de Armeniërs helemaal verdacht. 

In de winter van 1914-15 liep het Turkse leger een zware nederlaag op in de Kaukasus. Die nederlaag en onlusten in Armeens gebied werden toegeschreven aan het verraad van de Armeniërs. Voor de Turkse autoriteiten was dit de uiteindelijke aanleiding om de deportatie van de Armeniërs te bevelen. Er kwam ruimte vrij voor de Turkse vluchtelingen uit de Balkan. Er ontstond inderdaad een groep welvarende Turken, die zich de Armeense eigendommen had kunnen toe-eigenen. En het verdwijnen van de Armeniërs uit Klein-Azië, aangevuld met het vertrek van de Griekse bevolking, zorgde ervoor dat Turkije een min of meer homogene natie kon worden. Zonder dat zou Kemal Atatürk in 1923 wellicht nooit de Republiek Turkije hebben kunnen uitroepen, ook al was hijzelf niet betrokken in de Armeense genocide. 

Sinds de Balkanoorlogen raakte het Ottomaanse rijk haar slechte reputatie als "The Sick Man of Europe" niet meer kwijt. De huidige extreem nationalistische en de daaraan gekoppelde islamitische tegenbeweging van de 'Jonge Turken' over heel Europa is daardoor verklaarbaar - maar niet aanvaardbaar... Dat Turkije tot op heden haar verleden van de Armeense genocide niet wil erkennen is onvergeeflijk : deze gebeurtenissen grepen immers plaats onder het Ottomaanse rijk van sultan Abdul Hamid II (1842-1918) - en zeker niet meer sinds de seculiere Turkse Republiek (opricht 1921-1924) van Mustafa Kemal Atatürk ('Vader der Turken' 1881-1938)... Het huidig Turkse hyper-nationalisme beschouwd het erkennen van de Armeense genocide vandaag wel nog steeds als aantasting van hun droom van het herstel van een Groot-(Ottomaanse)-Turkse wereldmacht waarvoor dictator Erdogan staat. En nu zijn andere tegenstanders van het regime aan de beurt : de Koerden...

(met dank aan Wikipedia & De Redactie.be)

STAM 2017 Stad en Universiteit Gent zaal 8

Als afsluiter van dit bezoek aan ‘Stad en universiteit. Sinds 1817’ (klik), een tentoonstelling die in onze ogen beslist een bezoek overwaard is, onze laatste serie foto's (klik) die Lefla en ik namen.
Let wel op: ze loopt nog slechts tot 27 maart eerstkomend in het Gentse STAM (klik)!
Fijn weekend allemaal...

STAM 2017 Stad en Universiteit Gent zaal 7

Na de feestjes gaan we nog even door met het bezoek aan het Gentse STAM (klik). In 2000 kocht het museum een merkwaardig schilderij van Johan Baptist Lodewyk Maes, bekend als Maes-Canini, met een vrij ongewoon thema bij het veilinghuis Haboldt en Co. te Parijs. Het schilderij is waarschijnlijk te identificeren met de verloren gewaande ‘Zaal waar de inenting der koepokstof bewerkstelligd wordt’ waarmee J.B.L. Maes de eerste prijs behaalde in de categorie genreschildering op het ‘Concours de la Société Royale pour l’encouragement des Beaux-Arts’ te Antwerpen in 1819.

Meer over dit schilderij weten? Klik dan hier. Ook andere merkwaardige relicten zijn in deze zaal het bekijken waard, klik daarvoor maar hier. 

Valentijn

Ik weet het, ik ben er een dagje te vroeg mee maar eigenlijk zouden we elke dag van het jaar onze geliefden in de bloemetjes moeten zetten hé. En onze lieve webbies eveneens, ook al zal het deze keer bij dit virtueel kaartje blijven. Fijne nieuwe week allemaal!

Zondag: bij-tank-dag

Ook dit was de Eerste wereldoorlog 1918-1919... 
Herdenking van de Spartakusbond-Revolutie in Duitsland - nu zo'n 100 jaar geleden...

Tijdens de Eerste Wereldoorlog groeide in Duitsland de ontevredenheid over het beleid van de uit eigenbelang optredende aristocratische elite, de legerleiding en de gevolgen van de oorlog. Duitsland werd na het einde van de Eerste wereldoorlog in de overgang van keizerrijk naar republiek geschokt door opstand en revolutie, naar Russisch model: de novemberrevolutie van 1918,  en de 'Spartakus'-opstand van 1918-1919, gevolgd door de woelige maar creatieve periode van de Weimar-Republiek (1919-1933) (klik hier).

Ook de persvrijheid moest gewapenderhand verdedigd o.a. door de inname van de burelen van het socialistische dagblad 'Voorwaarts': hierboven en hieronder de dubbele barricade bij de drukkerij  van het linkse Berlijnse persagentschap 'Mosse'.

De "Spartakus"-opstand werd in januari 1919 geleid door de Duitse Communistische Partij (KPD). Deze opstand was het gevolg van de politieke onrust en de massale stakingen tussen januari en november 1918. De "Spartakusbund", al opgericht anno 1915 in volle oorlog door onder andere de links-radicale leiders  Karl Liebknecht  en Rosa Luxemburg, probeerde in samenwerking met linkse revolutionairen in Berlijn de macht te grijpen en daar een 'radenrepubliek'  te stichten geïnspireerd op Lenin's 'Sovjetinternationale', naar voorbeeld van de Bolsjewieken in Rusland. Deze machtsstrijd was in feite het resultaat van het aftreden van de oorlogskeizer Willem II op 9 november 1918, die de macht overdroeg aan de sociaaldemocraat Friedrich Ebert, leider van de grootste partij in het Duitse parlement. Nadat kanselier Ebert en een ander regeringslid korte tijd werden gevangen gehouden in Berlijn door een opstandige legereenheid en slechts tegen losgeld werden vrijgelaten, gaf deze de opdracht aan het leger om met geweld op te treden tegen de opstandelingen. Maar toen het aantal rebellen steeds maar toenam, gaf hij opdracht aan het leger zich terug te trekken in hun kazernes. Dit halfslachtig optreden was het sein voor de 'Spartakusbond' om op te roepen tot revolutie (genoemd naar de bekende Romeinse slaaf die een grote slavenopstand leidde in het oude Rome).

Pantserauto van het contra-revulutionaire "Freikorps" van de Duitse sociaal-democratische regering 

'succesrijk' (sic) ingezet bij het neerslaan van de communistische volksopstand in München - mei 1919.

De opstand leidde tot algemene onrust waarop opnieuw algemene stakingen uitbraken over gans Duitsland. De regering poogde de touwtjes terug in handen te nemen en wilde de stakingen neerslaan met behulp van het leger. Op 5 januari 1919 kondigde de regering de staat van beleg af. Enkele dagen later beval kanselier Ebert een "Freikorps" bestaande uit getrainde, afgezwaaide soldaten uit de Eerste Wereldoorlog de opstandige stakende arbeiders overal aan te vallen. Het korps bezat nog steeds veel militaire uitrusting en heroverden vlug de gebarricadeerde straten en gebouwen van waaruit weerstand werd geboden. Vanaf 11 januari 1919 werd de revolutionaire opstand in Berlijn en de andere revolutionaire haven- en industriesteden zoals Hamburg en München neergeslagen. Veel van de opstandelingen gaven zich over. Er stierven gedurende de gevechten 156 burgers tegenover 17 soldaten uit het korps. Op 15 januari 1919 werden de KPD-leiders Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht gearresteerd en laf vermoord door militairen. Het lichaam van Rosa Luxemburg werd in een Berlijns kanaal geworpen, waar het pas weken later is opgevist. Het lichaam van Karl Liebknecht werd anoniem begraven op een onbekend Berlijns kerkhof. 

Doordat de onlusten in Berlijn nog niet volledig afgelopen waren, besloot de ontslagnemende rijkskanselier Ebert (SPD) om op 6 februari 1919 het parlement een nieuwe regering symbolisch te laten samenstellen in de cultuurstad Weimar en niet in de hoofdstad, en om het land een nieuwe, republikeinse grondwet te geven. Vandaar de benaming 'Weimar-republiek'...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Weerom een feestje!

Vandaag is mijn lieve Guido alias Leflamand jarig, Voor hem maakte ik dit gebak met zijn dada er op: de tank op de taart hihi.
Ik verklap jullie niet hoeveel jaren hij nu al achter de boeg heeft *wink, big smile*, maar hem even feliciteren mag beslist, alvast bedankt allemaal!

Nieuwjaarsreceptie met de buurt...

Gewoontegetrouw houden we elk jaar een nieuwjaarsreceptie met de hele buurt.
En ook al gewoontegetrouw werd het weer maar eens een leuk en gezellig feest!, klik daarvoor eens hier om het te bekijken. 

Morgen staat hier een heel ander feestje maar dat zal je dan wel kunnen ontdekken*wink, big smile*.

Brrr...

*wink, big smile*

Tja, we gaan nog enkele koude dagen tegemoet, voor wie zoals ik heel kouwelijk is, blijft de winter minder leuk om te beleven! Fijne nieuwe week allemaal, trek maar heel veel warme kleren aan...

Zondag: bij-tank-dag

Herdenking van de Spartacus-opstand.

Verzamelde van het front teruggeroepen Duitse troepen tegen eigen volk...

Met het einde van de Eerste Wereldoorlog was daarom de rust nog niet teruggekeerd. Nu zo’n 100 jaar geleden brak overal onder de door de oorlog vermoeide troepen van alle betrokken landen muiterij uit - maar vooral in Duitsland met massale algemene stakingen o.a. in de metaalindustrie, eind januari-begin februari 1918, voor een vrede zonder annexatie van Elzas-Lotharingen en de Ruhr, voor de opheffing van de belegering door de Geallieerden, voor de vrijlating van alle politieke gevangenen, tegen de inflatie en voor de democratisering van de instellingen - als gevolg van de dramatische militaire en economische chaos. Vooral een politieke chaos die uiteindelijk na een jaar in januari 1919 zou uitmonden in de revolutionaire Spartacus-opstand geleid door de toenmalige Duitse Communistische Partij KPD met steun van Lenin. Opstand die zich hoofdzakelijk in de straten van de Pruisische hoofdstad Berlijn afspeelde (maar ook in Kiel, Hamburg, Lübeck, Bremen, het Ruhrgebied, Keulen, Stuttgart en München) waarbij 180.000 arbeiders, gesteund door linkse soldaten, spontaan staakten zonder hun vakbonden, waardoor Berlijn zijn versie van de “Commune van Parijs” kreeg...

Revolutionaire Spartacus-soldaten allerhande met buitgemaakte pantserauto.

Na een politiek woelig jaar werd de Keizer wel tot troonsafstand werd gedwongen (Willem II vertrekt in ballingschap naar Nederland) ten voordele van een Sociaal-Democratisch parlementair systeem, maar de opstand van de Spartacus-Liga met het karakter van een burgeroorlog in januari 1919 mislukte, neergeslagen door het ‘rechtse’ “Freikorps”. Dit bestond uit inderhaast opgetrommelde, van het front teruggekeerde getrainde soldaten, daarbovenop ondersteund door tanks en pantserauto’s - een machtsontplooiing waartegen ongeoefende zelfs revolutionaire arbeiders geen kans hadden... Voorvechters van de Spartakisten - zoals Rosa Luxemburg (1871-1919) en Karl Liebknecht (1871-1919) die van Duitsland een Sovjet-Republiek wilden maken (de Sovjet-Republiek Beieren lukte gedeeltelijk en een tijdlang van januari tot mei) - werden toen aangehouden en terechtgesteld. Op 31 juli zal tenslotte een nieuwe Duitse compromis-grondwet worden aangenomen en begint de beroemde/beruchte “Weimar Republiek” - een bloeiperiode voor de creativiteit maar de strijd tussen links en rechts ging verder met het gekende gevolg...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Inzet van regeringsgezinde troepen met zgn. “Beutetanks” (op de Geallieerden veroverde tanks). 

Verjaardagsfeest van zus Magda

Jullie herinneren je misschien nog het verjaardagsfeestje (klik) van mijn zus Magda waarop heel wat fijne reacties kwamen waarvoor dank! En natuurlijk maakte ik ook daar een reportage (kik) van!
Voor morgen een heel fijn weekend gewenst allemaal, geniet er met volle teugen van!

Kerstdag bij de bende ven Kalken

We gaan later verder met het bezoek aan de tentoonstelling Stad en universiteit. Sinds 1817 (klik) die nog steeds te bezoeken is tot en met 17 maart eerstkomend. Maar nu de feestmaanden voorbij zijn wil ik jullie nog even op enkele voorbije feestjes vergasten waarvan deze eerste, het afgelopen kerstfeest bij mijn zus en haar bende, een leuk voorbeeld is.
Het was genieten, klik daarvoor maar eens hier!